Mode & zelf-isolatie: theatermaker, acteur, zanger en performer Jaouad Alloul
Ik hoop dat deze collectieve ervaring misschien wel een soort geboortekanaal is voor een nieuwe wereld. Ik vind het geweldig hoe ik bijvoorbeeld ineens verschillende buren beter leer kennen. Misschien zijn we iets alerter geworden? Ik heb die eerste week anders beleefd dan de meeste mensen. Mijn agenda raakte leeg, ik voelde ruimte en rust, en heb vooral geslapen. Maar in de tweede week werd ik wakker uit die lethargie, en het was een opluchting om te merken dat mijn vriend structuur had, en een duidelijk ritme. Dankzij hem heb ik nu een ochtendritueel: koffie drinken, een boek lezen, mijn hoofd wakker maken. Ik scroll niet meer als een zombie door het nieuws.
Jammer genoeg kan ik mijn werk moeilijk thuis doen. Ik leef vooral van mijn optredens en die vallen weg. Toch voel ik elke dag weer de uitdaging om creatief te zijn, en na te denken hoe ik iets kan verdienen.
Ik deed een livestream voor de Arenberg en dat was bijzonder fijn. Ik zing ook wel eens op Instagram, maar dat voelt niet hetzelfde. Ik ben echt een live performer. Mijn vriend en ik hebben allebei een job waarin het contact met mensen zuurstof geeft. Meer dan ooit beseffen we met z’n allen dat we anderen nodig hebben om te voelen dat we bestaan.
Door de quarantaine moet je leren omgaan met jezelf. Dat lijkt eenvoudig, maar is voor veel mensen ook heel intens. Sommige dingen gaan ook niet ineens veranderen. Op racisme en seksisme en andere kwalijke zaken, staat geen pauzeknop. Ze zijn meer dan ooit aanwezig.
In de Kammenstraat heb je Kamiano, een centrum voor een dak-en thuislozen. Ik werk er als vrijwilliger. Deze week ga ik mijn kleerkast opruimen. De meerderheid van de mensen die er komen zijn mannen, zij kunnen die kleren goed gebruiken.
Ondertussen spendeer ik bijna een uur aan mijn haar in de badkamer! Het was nog nooit zo gezond. Ik draag thuis meestal een djellaba, en er zijn dagen dat ik alleen in comfortabele kleding rondloop. Maar ik voel me dan minder goed. Week 3 van de quarantaine bracht een kentering. Ik kleed me bewust weer aan. Kleding is een verlengstuk van mijn persoonlijkheid. Zelfs als ik tien minuten ga wandelen in het park denk ik na over wat ik ga aantrekken, en probeer ik daar kleur in te steken. En de zwarte laarsjes waarmee ik zoveel heb opgetreden, maken me nostalgisch. Ze geven me thuis toch een beetje het gevoel van op een podium te staan.