Internationale Vrouwendag: Martin Margiela en zijn designfilosofie

De creaties van Martin Margiela gaan steeds uit van een visie waarin de vrouw centraal staat. In zijn periode als designer ontwierp Martin Margiela niet enkel voor zijn eigen label, Maison Martin Margiela, maar was hij ook creatief directeur bij modehuis Hermès van 1997 tot 2003.

Margiela koos ervoor om tijdens zijn shows samen te werken met vrouwen van verschillende leeftijden en lichaamstypes, zowel voor Maison Martin Margiela als voor Hermès. Aangezien hij voor de presentatie van zijn Hermès-collecties een beroep wilde doen op zelfverzekerde vrouwen met een mature uitstraling, vond hij jongere modellen minder gepast. Hij koos voor vrouwen van uiteenlopende leeftijden, van 25 tot 65 jaar, wat erg ongebruikelijk is in een modewereld die het ideaal van jeugdige schoonheid vooropstelt. Zijn collecties voor Hermès vertrokken vanuit het comfort van de vrouw. Hij ging op zoek naar modellen die dat comfortabele gevoel op de catwalk konden overbrengen, met een natuurlijke flair liepen en zekerheid uitstraalden.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling "Margiela, de Hermès jaren", werden drie voormalige modellen uitgenodigd om mee te spelen in de speciaal in opdracht gemaakte films ‘Les Gestuelles’. Die films zoomen in op het tijdloze karakter van zijn ontwerpen en op de manier waarop de hand van de meester in elk detail tot uiting komt.

Ook voor zijn MMM-shows ging hij, onder zijn vrienden en kennissen en via streetcasting, op zoek naar karaktervolle vrouwen. De Margiela-vrouw ervaart zijn ideeën als statements, en vindt het spannend om ze te dragen. Ze vindt energie in het controversiële en in onverwachte, creatieve vernieuwingen. Comfort is niet haar eerste prioriteit maar wel de expressie van haar artistieke gevoeligheden, originaliteit en zelfs durf.

Tijdens verschillende defilés van Margiela werden de gezichten van de modellen onherkenbaar gemaakt als statement tegen de excessen van de celebrity- en supermodellencultus van de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. Net als de ontwerpers werden de modellen anoniem gemaakt en werden ze dus niet voorgesteld of geobjectiveerd als onbereikbare mode-idealen maar wel als vrije individuen die baas zijn over hun eigen lichaam.