Mode & zelf-isolatie: radiopresentatrice Clara De Decker
Ik werk voor de radio, dus het maakt niet echt uit hoe ik eruit zie. Jammer genoeg heb ik door de crisis minder werk. Ik deed ook veel concertpresentaties maar die vallen nu allemaal weg. Als ik Espresso presenteer, ben ik drie dagen per week van huis. Ik word om vijf uur s’ochtends opgepikt door een taxi. Vroeger stond ik om vier uur op om me te schminken en klaar te maken.
Maar sinds de lockdown zet ik mijn wekker alsmaar later. Alleen de luisteraars die met een webcam meekijken, kunnen me nog zien. Het is eenzaam als ik toekom op de VRT. Ik heb alleen nog virtueel contact met mijn eindredacteur.
Het is wel motiverend om te merken hoe dankbaar de luisteraars zijn voor de radio die je maakt. Ze laten dat ook massaal weten. Wakker worden met een radiostem als gezelschap, maar op een veilige afstand. Vroeger nam ik de tram terug naar huis, nu wandel ik. Anderhalf uur. Heerlijk, ik heb daar nu de tijd voor.
Op donderdag is er redactievergadering. Fysiek. De bovenhelft van mijn lichaam is dan in orde. De onderkant ziet toch niemand. Comfort is het codewoord. Mijn corrigerend ondergoed ligt ergens verloren onderaan in mijn kast. Ik heb een doos met ‘homewear’. Het is mijn doosje troost waar ik me aan vastklamp. Alles wat te strak zit, gaat meteen uit als ik thuiskom. Ik mis het wel om me voor een gelegenheid voor te mogen aankleden. Dat zijn dingen waar ik vroeger niet bij stilstond. Het vraagt nu een inspanning om me ‘klaar te maken’. Ik stiftte mijn lippen bijvoorbeeld tien keer per dag. Nu nauwelijks nog. Dat is wel vreemd, omdat die lippenstift een stuk van mijn identiteit was.
Ik weet zeker dat ik na de lockdown bewuster van mijn kleren ga genieten. Ik wachtte bijvoorbeeld altijd teveel op het juiste moment om mooie stukken boven te halen. Ik besef dat ik die momenten zelf zal moeten creëren.