En de MoMu award gaat naar...

Elk jaar bekroont het MoMu een pas afgestudeerde aan de modeacademie van Antwerpen. Dit jaar ging de award naar Annemarie Saric met haar vrouwencollectie ‘Luxus Für Alle’. MoMu was geïntrigeerd door haar unieke grafische taal en de uitwerking van die visuele beeldtaal in haar collectie. Ze is erin geslaagd om een bijzonder, futuristisch uitgangspunt – de gestroomlijnde vormgeving van concept cars - te vertalen naar een uitgesproken collectie, zowel in de vorm als in de gebruikte materialen.

Annemarie Saric: “Ik start met research. Ik ga op zoek op het internet, maar ook op andere plekken zoals de bibliotheek, naar ideeën om een bepaalde atmosfeer te creëren. Voor deze collectie haalde ik veel inspiratie uit oude magazines, vooral de koppen bij modereportages vond ik erg interessant, door hun inhoud en grafische vorm. Zo verzamelde ik een dadaïstisch geheel van random termen en slogans. Ook het gestroomlijnde, aerodynamische en stilistische design van concept cars vond ik heel erg fascinerend. Daarna probeer ik verschillende silhouetten uit die binnen die atmosfeer pasten. Daarbij werk ik heel vaak rechtstreeks op de paspop.”

“Ik stuitte erop terwijl ik op zoek was naar een nieuwe interessante invalshoek en was meteen geïntrigeerd. Het is zo een enorm breed en rijk thema. Autoconstructeurs stoppen gigantisch veel tijd en hopen research in het bouwen van die modellen, terwijl die auto’s uiteindelijk niet eens in het straatbeeld terechtkomen.”

“De bedoeling was om het strakke en de glans van de wagens te vertalen in de kledingstukken. Ik wou een heel gestroomlijnd silhouet en koos daarvoor superelastische materialen zoals lycra. Voor het korset ging ik voor heel flexibel leer dat ook voor de binnenkant van handtassen wordt gebruikt en contrasteerde met het lycra. Ook het gebruik van latex is een verwijzing naar de wagens.”

“De latex jurk: het was het allereerste stuk en tegelijk de conceptlook van de collectie, maar ook het laatste item dat ik afwerkte. De jurk geeft het hele idee van de collectie weer. Ik dacht na over het concept van een jurk of kledingstuk, dat is bijna altijd een koker. Door een kledingstuk op die manier te benaderen en het als een geometrische vorm te bekijken, krijg je de uitgepuurde versie ervan. Sommige van mijn silhouetten zijn gewoon een vereenvoudiging van een rechthoekig patroon dat driedimensioneel wordt door de inkepingen. Ik legde de nadruk op de vorm, met weinig of geen details.”

“Het heeft mijn collectie wel wat veranderd: een samenwerking met een vriend die op de planning stond, kon niet doorgaan en ik geraakte ook niet zo makkelijk aan materialen waardoor ik het moest doen met de stoffen die ik al in huis had. We werkten sowieso al veel van thuis uit maar fittings en meetings verliepen nu via skype. Dat de liveshow werd ingeruild voor een video was wel een mooie kans voor de studenten. Normaal zit je vast aan de opgelegde setting en heb je zelf niet veel ruimte om ermee te spelen. Nu hadden we zelf het digitale beeld onder controle. Dat vond ik erg leuk, de persoonlijkheid van elk van de studenten sprak uit de filmpjes.”

“Zenuwslopend! Ik was de eerste student die opgebeld werd, dus ik had echt geen idee wie er aan de andere kant zou verschijnen. Het was echt een surrealistische ervaring: het zijn persoonlijkheden die je kent van in de media en waar je erg naar opkijkt, waar je plots in het echt mee aan de lijn hangt. Maar ze waren allebei heel aangenaam, het was heel fijn.”

“Ik loop nu stage bij een modehuis in Parijs, en ik hoop om na mijn stages bij een label aan de slag te kunnen. Ik wil er uitvissen hoe het systeem echt in elkaar zit en ik vind het ook erg fijn om samen met anderen aan iets te werken. Momenteel is de sfeer wel vreemd in Parijs. Ondanks de recente restricties kunnen we gelukkig toch naar het werk maar niemand weet wat er nog gaat komen en of er überhaupt een - al dan niet fysieke - fashion week zal volgen.”