En de MoMu award gaat naar...
Elk jaar bekroont het MoMu een pas afgestudeerde aan de modeacademie van Antwerpen. Dit jaar ging de award naar Quinten Mestdagh met zijn vrouwencollectie ‘Default by bliss’. MoMu was geïntrigeerd door de unieke grafische stijl en de uitwerking van zijn visuele beeldtaal in zijn collectie. Quinten gaat op zoek naar technieken en stijlen – bijvoorbeeld de mother-of-pearl knopen en de zwart-wit pixels – die niets met elkaar te maken hebben, maar we visueel aan elkaar kunnen verbonden worden. Hij gebruikt dan het contrast en de gelijkenis in de techniek en stijl en brengt ze samen om er een nieuwe uitkomst mee te creëren. Quintens’ mastercollectie is een zoektocht naar verschillende stijlen en visuele beeldtalen gebruikt in de mode of culturele identiteiten – de manier waarop mensen zichzelf uitdrukken door het gebruik van beeld en decoratie op hun kledij.
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 1/6
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 2/6
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 3/6
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 4/6
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 5/6
Quinten Mestdagh ‘Default By Bliss’, MA collectie 2019 6/6
Wat was je initiële aanpak voor de creatie van jouw collectie
Wanneer ik dit jaar startten, heb ik redelijk veel onderzoek gedaan naar materialen en technieken die gebruikt worden in de mode en in verschillende esthetische vormen. Een belangrijk startpunt voor mijn collectie waren de mother-of-pearl knopen, afkomstig van Pearly Kings and Queens of London. Ze zijn een vereniging uit de arbeidersklasse uit het Verenigd Koninkrijk en elk jaar organiseren ze een parade terwijl ze hun hand-geborduurde jassen aantrekken met de mother-of-pearl knopen op bevestigd.
Hetgeen dat mij vooral opviel, was dat hun kledij altijd een zwarte achtergrond had waarop de witte parels geborduurd werden. Het deed mij denken aan grafische bitmaps, waarbij de pixels ook zwart-wit zijn. Ik vond het een interessant idee om iets zoals bitmaps en pixels te vertalen naar een totaal andere context. In dit geval een meer grafische, beeldendere vormgeving. Op hetzelfde moment, creëerde ik ook een nieuw gevoel.
Je gebruikte ook een combinatie van kristallen en de middeleeuwse periode. Waar kwam dat idee vandaan?
Ik was T-shirts aan het bekijken die waren gemaakt met de hot-fix kristal techniek, normaal wordt dat enkel gebruikt in een marginale context – je ziet zo’n kristallen op foto’s van popsterren enzovoort. Het is eigenlijk een vrij moderne techniek, pas uitgevonden in de late jaren tachtig. Ik besloot om het te contrateren met de middeleeuwse, ornamentele stijl. Wie zou 500 jaar geleden de Marilyn Monroe zijn geweest? Ik vond in mijn zoektocht een portret van Petrus Christus en koos ervoor om het te gebruiken, maar dan in combinatie van een moderne techniek in een historische context. Als ze toen T-shirts hadden gemaakt, zou zij er zeker opgestaan hebben.
Je bent ook aan de slag gegaan met enkele andere ideeën, niet?
Klopt, een ander vertrekpunt voor mij was de Western en Amerikaanse beeldtaal. Het is een uitgeput thema in de modecollecties; ik heb geprobeerd om uit te zoeken hoe ik deze beeldtaal kon vertalen naar iets grafischer en abstracter. Een derde idee was over decoratie – de manier hoe mensen decoratie gebruiken om hun rijkdom te uitten. Luxemerken gebruiken bijvoorbeeld monogrammen om hun merk te definiëren. En wat zijn deze monogrammen? Het zijn kleine symbolen die samen worden gecombineerd tot een. Handtassen werden bijvoorbeeld een statussymbool en de functie ervan is zo goed als verdwenen, de identiteit is deels verloren. Het interessante aan het monogram is dat luxemerken ze niet willen missen. Handtassen met zo’n symbool van een merk, zijn vaak bestsellers. Het is zelfs zo dat het niet meer uitmaakt of het namaak of niet is, want de visuele beeldtaal, het monogram, is bijna een exact kopie.
Het interessante aan het monogram is dat luxemerken ze niet willen missen. Handtassen met zo’n symbool van een merk, zijn vaak bestsellers. Het is zelfs zo dat het niet meer uitmaakt of het namaak of niet is, want de visuele beeldtaal, het monogram, is bijna een exact kopie.
Heb je opgemerkt hoe je moiré ’s creëert wanneer, bijvoorbeeld, je bitmappen laat overlappen? Uit het proces vloeien er organisch andere patronen voort. Dat kan interessant zijn?
Ja, maar het ding is dat ik mezelf na een tijdje moest stoppen, want je kan ook te ver gaan zodat alles er heel anders begint uit te zien en ik wou dat de overkoepelende connectie nog zichtbaar was. Als ik nog verder was gegaan, denk ik niet dat het visueel aantrekkelijk was geweest. Ik wou me niet te veel verliezen in de details, maar blijven bij de puurste, sterkste visuele connectie. Een andere aanpak die later kwam, was om deze verschillende technieken te gebruiken en ze allemaal in een andere context te plaatsen. Zo werd de idee geïmplementeerd dat de techniek beschadigd was, of dat er een fout was opgetreden in het proces, omdat alles op een ongewone manier gebruikt was.
1/3
2/3
3/3
Tijdens de renovaties hoopt MoMu te inspireren op andere locaties. Ontdek de fotoshoot tentoongesteld in het AMS (Antwerp Management School) gebouw aan Boogkeer 5 van 31 oktober 2019 tot 7 februari 2020.
DEZE TEKST IS GEBASSEERD OP FRAGMENTEN “QUINTEN MESTDAGH: DEFAULT BY BLISS – WHO WOULD BE THE MARILYN MONROE OF 500 YEARS AGO?” GEPUBLICEERD IN “MASTER 2019”.