Olivier Theyskens
Het werk van Olivier Theyskens bevat een opvallende historische gevoeligheid zonder te vervallen in pure nostalgie. Er gaat een melancholische schoonheid van uit en het roept een sfeer van donkere romantiek op. In 2017 toonde MoMu zijn oeuvre in de tentoonstelling Olivier Theyskens - She Walks in Beauty.
Op jonge leeftijd raakt Olivier Theyskens gefascineerd door kleding: dozen vol textielfragmenten, kant, knopen en linten van zijn grootmoeder maken een onvergetelijke indruk op hem. In 1994 begint hij aan de modeopleiding van de École Nationale Supérieure des Arts Visuels de la Cambre, maar na twee jaar besluit hij zich als autodidact verder te bekwamen. Zijn eerste creaties zijn niet te koop, maar trekken meteen de aandacht van stylisten, modejournalisten, fotografen en niemand minder dan Madonna, die een jurk van hem draagt tijdens de Oscaruitreiking in 1998. Wanneer hij in 2002 zijn eigen label stopzet, wordt hij gevraagd om het Franse modehuis Rochas nieuw leven in te blazen. In 2006 wordt hij creatief directeur bij Nina Ricci en in 2011 gaat hij in New York aan de slag bij het Amerikaanse merk Theory. In 2014 keert hij terug naar Parijs waar hij sindsdien opnieuw onder eigen naam ontwerpt om vervolgens in 2020 creatief directeur te worden van Azzaro.
Demi-couture van eigen hand
Pauwenperspectief
Theyskens besteedt bijzondere aandacht aan de achterkant van zijn creaties met plooien en panelen, verrassend borduurwerk, haaksluitingen en vloeiende slepen. Die focus vloeit voort uit zijn fascinatie voor pauwenstaarten en negentiende-eeuwse modeprenten, die crinolinejurken en bustles vanuit een zijwaarts of driekwartperspectief afbeelden.
Zijn collecties bevatten talrijke couture-elementen zoals haak- en oogsluitingen, korsetten, crinolines, de coupe en biais en lichte materialen zoals zijde, crêpe en kant. Theyskens besteedt een bijzondere aandacht aan de manier waarop die materialen het licht reflecteren en bewegen in relatie tot het lichaam. Hij gaat te werk als een klassieke couturier en voert veel handwerk zelf uit. Zijn tijdsintensieve en minutieuze werkmethoden werden door de internationale modepers tot demi-couture gedoopt.
Fin-de-siècle in beweging
Achterkant jurk en bolero, Olivier Theyskens voor Nina Ricci, lente-zomer 2009
Olivier Theyskens voor Nina Ricci, lente-zomer 2009 Jurk in zijde met schapenboutmouwen en sleep, Olivier Theyskens voor Nina Ricci, lente-zomer 2009
Olivier Theyskens voor Nina Ricci, lente-zomer 2009 Jurk in zijde met ingeweven bladmotieven en sleep, Olivier Theyskens voor Nina Ricci, lente-zomer 2009
Olivier Theyskens, lente-zomer 2008
De constructie van beweging is een constante in het werk van Theyskens. In de lente-zomercollectie van 2009 voor Nina Ricci komt dat tot uiting via een reeks jurken die vooraan kort zijn en eindigen in een lange sleep. Door de bestudeerde val van elke plooi en de textieltextuur ontstaat een dynamiek waarvoor Theyskens zich inspireerde op de danswereld. Dat contrasteert hij met hooggesloten lijfjes en schapenboutmouwen, verwijzend naar het silhouet uit de jaren 1890.
Vintage kant: transparant en gelaagd
Een ode in kant
In zijn silhouetten voor Rochas brengt Theyskens een ode aan de gesofisticeerde vrouwelijkheid die Marcel Rochas met kant opriep. Sinds de lancering van het parfum Femme in 1944 was zwarte chantillykant immers het handelsmerk van het modehuis. Theyskens drapeert dit type kant in brede, gelobde stroken over roze zijde in een spectaculaire avondjurk.
Theyskens’ voorliefde voor kant zit vervlochten doorheen zijn collecties. In vroege silhouetten integreert hij vintage kantfragmenten die zijn grootmoeder voor hem verzamelde. Het effect is sensueel en trekt de aandacht naar het lichaam, dat erdoor onthuld wordt.
Auteur: Romy Cockx
Foto bovenaan: Julien Claessens & Thomas Deschamps
